Konya’da işsiz kalan bir emekçinin 5 liralık banknot üzerine yazdığı 3 cümle, krizin işçi ve emekçilerin hayatlarında yarattığı depremin özeti oldu.
Enflasyon, hayat pahalılığı, işsizlik… Kriz, işçi ve emekçileri her dakika daha fazla yoksullaştırıyor; ücretleri erittikçe eritirken işsizliği yakıcı bir soruna dönüştürüyor. Yoksullaştırarak zenginleşmeyi temel ekonomi politikası haline getiren siyasi iktidar, bu tercihini gizleme gereği bile duymadan ortaya koyuyor. Onlar pula dönmüş para-ekmeğe yetmeyecek ücretlerle ülkeyi çeşitli sermaye kesimlerine peşkeş çekerken emekçiler bırakalım yarını birkaç saat sonrasını bile kestiremeyecek bir sefalet ve çaresizlikle boğuşuyor.
Bu gerçek sokaklarda artan dilenciler, çöplerden yiyecek toplayanlar, evsizler, intiharlar, kitlelerin süreklileşmiş gerilimli ruh halleriyle zaten konuşuyor. Bazı örneklerse durumun vahameti konusunda dramatik bir simgeye dönüşüyor. Konya’da cebinde kalan son paranın üzerine çaresizliğini yazan emekçi bunun son örneği oldu.
İşten çıkarılmıştı, cebinde sadece 5 TL kalmış, onunla da 2 ekmek almıştı. “Ne acı” diye biten o cümle şöyle:
“Konya’da geçen ay işten çıkarıldım. Cebimdeki son param bu 5 lira ile (2) ekmek aldım. Ne acı 🙁
